در امامزاده پارسا طهران دو رواق برای زیارت خانم‌ها پک پذیرایی ترحیم مشهد و دو رواق برای زیارت آقایان جای دارد که کلیه آنان در سال‌های قبلی آیینه‌کاری گردیده‌اند.درب‌های در بین مجموع رواق‌ها و محوطه به دست هنرمندان معاصر منبت‌کاری گردیده‌است. بقاع امامزاده در بالا فضایی ۶ در ۶.۵ متری بود البته فعلا حدود ۵۰ متر مساحت دارااست. بقاع کهن‌ترین بنا بنای امامزاده به حساب میآید. بارگاه این ضریح نیز با به کارگیری از نقره و چوب و به صورت مشبک ایجاد شده است.
خدمت‌های بهداشتی امامزاده در پشت محوطه قرار گرفته‌اند. برای دسترسی به خدمت‌ها بایستی از خروجی پشت بقاع خارج بروید. بعداز ذیل رفتن از پله‌ها تابلوهای راهنمای توالت را می بینید. آن ها را دنبال فرمایید تا به خدمت برسید. خدمت‌های زنانه و مردانه امامزاده به طور کامل بهداشتی میباشند و محوطه‌های مجزایی برای خدمت اهل ایران و خارجی، وضوخانه و محل پاشویه دارا‌هستند.
چنار کهنسال محوطه امامزاده باتقوا
امام زاده باتقوا تا مقطع‌ها محل معاش دیرین‌سال‌ترین چنار اهل ایران بود. این چنار تحت عنوان آرم شمیرانات شناخته می شد و به اندازه‌ای تبارک بود که سایه هر کدام از شاخه‌های آن قسمت متعددی از ایوان محوطه را می‌پوشاند و محل استراحت و عبادت زائران بود. کهن‌ترها می گویند بعضی از اساتید مدرسه، کلاس‌هایشان را ذیل سایه این چنار برگزار می‌کردند. عمر درخت پیر به صدق معلوم وجود ندارد؛ البته به اندازه‌ای بوده که آن را در لیست ارثیه فرهنگی جمهوری اسلامی ایران به تصویب برساند.
فضا تنه چنار امامزاده به ۱۵ متر می سید و هر مورد از شاخه‌های آن به تنهایی اندازه یک چنار بلندمرتبه قطر داشتند. خلاصه آنکه درخت والا یکی‌از دوست داستنی‌ترین جاذبه‌های توریسم این جای مقدس بود. البته پس از کم آب شدن قنات تجریش، بخشی از آن که در امامزاده قرار داشت، جلسه کرد و همین قضیه سبب ساز جراحت دیدن چنار شد. از طرفی بعداز سیل تجریش، طرح‌های جدیدی برای ناحیه نرم افزار‌ریزی گردیده بود و چنار در اواسط این طرح‌ها قرار داشت. به همین عامل سازمان به جا مانده فرهنگی فرمان انقطاع چنار را صادر کرد. یک شب درخت را انقطاع کردند و فردا صبح دیگر خبری از چنار گرانقدر عدم وجود و درخت پیر صرفا در خاطرات سابق‌های تجریش باقی ماند.
در امامزاده پارسا طهران دو رواق برای زیارت خانم‌ها پک پذیرایی ترحیم مشهد و دو رواق برای زیارت آقایان جای دارد که کلیه آنان در سال‌های قبلی آیینه‌کاری گردیده‌اند.درب‌های در بین مجموع رواق‌ها و محوطه به دست هنرمندان معاصر منبت‌کاری گردیده‌است. بقاع امامزاده در بالا فضایی ۶ در ۶.۵ متری بود البته فعلا حدود ۵۰ متر مساحت دارااست. بقاع کهن‌ترین بنا بنای امامزاده به حساب میآید. بارگاه این ضریح نیز با به کارگیری از نقره و چوب و به صورت مشبک ایجاد شده است.
خدمت‌های بهداشتی امامزاده در پشت محوطه قرار گرفته‌اند. برای دسترسی به خدمت‌ها بایستی از خروجی پشت بقاع خارج بروید. بعداز ذیل رفتن از پله‌ها تابلوهای راهنمای توالت را می بینید. آن ها را دنبال فرمایید تا به خدمت برسید. خدمت‌های زنانه و مردانه امامزاده به طور کامل بهداشتی میباشند و محوطه‌های مجزایی برای خدمت اهل ایران و خارجی، وضوخانه و محل پاشویه دارا‌هستند.
چنار کهنسال محوطه امامزاده باتقوا
امام زاده باتقوا تا مقطع‌ها محل معاش دیرین‌سال‌ترین چنار اهل ایران بود. این چنار تحت عنوان آرم شمیرانات شناخته می شد و به اندازه‌ای تبارک بود که سایه هر کدام از شاخه‌های آن قسمت متعددی از ایوان محوطه را می‌پوشاند و محل استراحت و عبادت زائران بود. کهن‌ترها می گویند بعضی از اساتید مدرسه، کلاس‌هایشان را ذیل سایه این چنار برگزار می‌کردند. عمر درخت پیر به صدق معلوم وجود ندارد؛ البته به اندازه‌ای بوده که آن را در لیست ارثیه فرهنگی جمهوری اسلامی ایران به تصویب برساند.
فضا تنه چنار امامزاده به ۱۵ متر می سید و هر مورد از شاخه‌های آن به تنهایی اندازه یک چنار بلندمرتبه قطر داشتند. خلاصه آنکه درخت والا یکی‌از دوست داستنی‌ترین جاذبه‌های توریسم این جای مقدس بود. البته پس از کم آب شدن قنات تجریش، بخشی از آن که در امامزاده قرار داشت، جلسه کرد و همین قضیه سبب ساز جراحت دیدن چنار شد. از طرفی بعداز سیل تجریش، طرح‌های جدیدی برای ناحیه نرم افزار‌ریزی گردیده بود و چنار در اواسط این طرح‌ها قرار داشت. به همین عامل سازمان به جا مانده فرهنگی فرمان انقطاع چنار را صادر کرد. یک شب درخت را انقطاع کردند و فردا صبح دیگر خبری از چنار گرانقدر عدم وجود و درخت پیر صرفا در خاطرات سابق‌های تجریش باقی ماند.
کاروانسرای زین الدین